Terug thuis

Hey iedereen

Ik ben terug in het land. Het is toch wel even wennen. Vooral het weer is raar, want ik ben niet meer gewoon om truien en sokken te dragen. De eerste dag liep ik hier rond met een T-shirt en teenslippers, maar dat heb ik snel moeten veranderen. ;-)

Ik had jullie beloofd om nog een uitgebreid verslag te maken over mijn laatste weken in Ghana.

Maandag ben ik met Imke richting Koforidua getrokken vanwaar we eigenlijk meteen zijn doorgereisd naar Akosombo.
In Atimpuko hebben we eerst een wandeling gemaakt, lekker gegeten, een rustig terrasje gedaan naast het meer en goed geslapen.
Atimpuko is het dorpje net naast Akosombo en je hebt er een prachtig zicht op Lake Volta. Met een immense stalen brug kan je hier het meer oversteken en het is één van de weinige plaatsen dat je het meer over kan.

Dinsdagvoormiddag zijn we een bezoek gaan brengen aan de grootste artificiële stuwdam ter wereld in Akosombo. We zijn er een Belgisch gezin tegen gekomen.
Na onze interessante rondleiding (door een gids die heel goed Engels kon - wat niet vanzelfsprekend is) hebben we ons aan een boottochtje op Lake Volta gewaagd. Er was geen roeier, maar toch probeerden we het met ons tweetjes. Toen we na 15 minuten hard labeur nog steeds op dezelfde plaats voeren, zei ik tegen Imke dat het voor mij niet meer hoefde. Om de boot aan de kant te krijgen hebben we ook nog inspanningen moeten doen, maar het is ons gelukt.
's Middags nog in Atimpuko gegeten en nadien doorgereisd naar Hohoe. We hadden een hotel op enkele honderden meters van het vertrekpunt om de watervallen van Wli (Vlee uitgesproken) te bezoeken. Hier hebben we 's avonds gegeten (het was het hotel van een Duits koppel) en in een mega-groot bed geslapen.

Woensdagmorgen kwamen we een Duits koppel tegen en die vroegen ons of we geen zin hadden om een 3 uur durende wandeling te doen naar de upper-falls van Wli. Imke en ik hebben meteen ingestemd, maar we hadden ons niet echt aan een beklimming verwacht.
We hebben enorm afgezien en soms hadden we spijt dat we eraan begonnen waren. Maar de uitzichten en de waterval maakten het zeker de moeite waart. De foto's zijn mooi, maar ze geven niet half weer hoe prachtig het daar wel was. Dat stukje prachtige natuur zit voor eeuwig in mijn geheugen gegrift.
In de namiddag zijn we naar Ho vertrokken.
Om hier een hotel te vinden, ging het iets moeilijker. Het derde stond ons zeker aan en we besloten meteen om hier twee nachten door te brengen.

Donderdag zijn we gestart met het verkennen van Ho. Dit is de hoofdstad van de Volta Region. Er was echter maar weinig te bespeuren. De african art & craft market bleek een klein winkeltje te zijn met meer stof dan mooie dingen erin. En de mevrouw van de "bakkerij" wist zelfs niet dat zei de bakkerij was. :-)
In de namiddag hebben we ons lui aan het zwembad gelegd en dat was eerlijk gezegd echt leuk.

Vrijdag zijn we terug richting Koforidua getrokken. 's Middags zijn we Nancy tegen gekomen en hebben we met ons drieën iets gegeten, waarna we samen een bezoek brachten een kralenfabriek tussen Kpong en Koforidua.
Het was heel interessant en omdat we niets moesten betalen voor de uitleg en de rondleiding hebben we enkele juweeltjes gekocht in de shop.

Zaterdag zijn we van Koforidua richting Kumasi gegaan en voor we naar de compound gingen zijn we in het cultural centre onze laatste souvenirs gaan kopen.

Het laatste weekend op de compound, het laatste weekend in Ghana.
Zaterdagavond voor de tweede keer een stapje in het nachtleven gezet en zondag was het laatste avondmaal met alle vrijwilligers van GoodWorkGhana.

Op maandag ben ik met Yao naar de stad een tafel met vier stoelen gaan kopen om in de bibliotheek te plaatsen als bureau voor de leerkrachten.
Ondertussen heb ik mijn verslag gekregen van mijn mentor en de hoofdmeester. Ik ben zeer blij en aangenaam verrast door alle positieve dingen die ik hierin te lezen kreeg.

Ik ben van maandag op dinsdag bij mijn gastgezin blijven slapen voor de laatste keer en dinsdagnamiddag afscheid genomen van mijn oma, broer en zussen. Het afscheid was ook daar gevoelloos. Ze vroegen wel om te bellen als ik in België toe kwam, zodat ze gerust waren.

Woensdag hebben we onze koffers klaargemaakt en ben ik samen met Nancy, Pieter en Ilse naar het zwembad gegaan dicht tegen mijn school. Zwemmen mochten we niet, omdat het zwembad niet gekuisd was. Maar we hebben ons in't zonnetje gelegd met onze leesboek.

Donderdagmorgen hebben we dan afscheid genomen van iedereen op de compound en zijn we richting Accra vertrokken. Na een busrit van 6 uur en een half en daarna een taxi-rit naar de luchthaven was onze laatste avond snel voorbij en zaten we na 12 weken terug in het vliegtuig richting België, het koude, kleine landje waar we vandaan komen.

We zijn rond kwart voor 1 vrijdagnamiddag aangekomen in Zaventem. Er was vertraging vanuit Londen en onze bagage was nog niet aangekomen.
Het weerzien met mama en papa was leuk. Het leek net of we elkaar maar heel even gemist hadden.
Onze bagage is zaterdagnamiddag toegekomen en ik ben meteen begonnen met het uitdelen en tonen van souvenirs. Leuk om zoveel dingen mee te brengen van een plaats waar je lang (en gelukkig) hebt geleefd. :-)

Mijn avontuur in Ghana zit erop, maar de herinneringen blijven eeuwig. Deze mooie periode krijg ik nooit meer uit mijn lichaam en geest.
Ik bedank iedereen die mij gesteund heeft in de moeilijke momenten, met mij heeft gelachen op de leuke momenten, mij gevolgd heeft op mijn weblog, mij mailtjes of sms'jes gestuurd heeft, ...
Zonder jullie was deze ervaring nooit zo groots geweest.
En natuurlijk wil ik zeker alle mensen bedanken die ik tijdens deze ervaring heb leren kennen. Ik heb heel veel en heel leuke mensen leren kennen. Hopelijk zitten daar enkele vrienden voor het leven tussen.

Vele groetjes
Yaa Jessie - of is het vanaf nu Jessie Yaa?