Ook ziek

Hey iedereen

Wo ho te sεn? (Hoe gaat het met jou?)
Het begint hier af te korten. Niet te geloven dat we hier al meer dan een maand en een half zijn. Toen ik vertrok leken bijna drie maanden weg van huis zijn eindeloos lang, maar ondertussen is het al bijna maart.
We hebben nog zoveel plannen, we willen nog zoveel doen. We zullen ons moeten haasten als we alles gedaan willen krijgen. Maar dat is dan ook weer geen goed idee, we zijn in Afrika. Hier gaat alles zijn gang, maar wel op een trager tempo. En ik moet zeggen, eigenlijk is dat niet zo slecht. Wij maken ons veel te druk over de kleinste dingen in Europa. We zouden ook eens moeten leren om meer los te laten en voor ons uit te schuiven. Hier zijn ze er gerust in dat alles wel gedaan wordt, maar is het vandaag niet dan is het voor morgen. Kijk maar naar onze container. Hij is ondertussen al in Ghana, maar nu moet hij nog tot in Kumasi geraken.
Toch willen we er nog goed invliegen, de laatste weken op school.
Deze week heb ik al gewerkt aan een contractwerk/snel-klaar boekje voor de leerlingen. De leerlingen moeten alles overschrijven in hun schrift en de trage schrijvers zijn over het algemeen ook de tragere werkers, dus het verschil tussen snelle en trage leerlingen is echt héél groot. Te groot om het op te lossen met extra oefeningen te geven. Daarom wil ik fiches of boekjes maken met oefeningen en spelletjes die de leerlingen dan kunnen maken als ze klaar zijn met hun oefeningen. Deze oefeningen zullen aansluiten bij de leerstof die ze in de klas te verwerken krijgen en zullen dus ondertussen leerrijk zijn en extra oefenmateriaal bieden.
Hopelijk vinden we snel een lamineerapparaat, zodat we de papieren kunnen lamineren en de kinderen deze meer dan één keer kunnen gebruiken. Want kopiëren is hier erg duur en met zo’n gelamineerde fiches kunnen de leerkrachten nog jaren verder werken.

Verder hebben we ook nog enkele plannen om het land wat te verkennen. Het voorbije weekend zijn we naar Cape coast geweest. Een rustig (toeristisch) dorpje aan de Ghanese kust. En het was echt genieten. We hebben tijd genomen om Cape coast Castle, Elmina Castle, Elmina dorp, Kakum National Park (met de Canopy Walkway – 7 hangbruggen) en het strand te bezoeken. Verder hebben we voldoende tijd uitgetrokken om lekker en rustig te eten. Hopelijk krijg ik de foto’s online, dan kunnen jullie even mee genieten.
Voor Maartje was het haar laatste weekend op Ghanese bodem. Ik hoop dat ze het een leuk laatste weekend in ons gezelschap vond. Spijtig dat ze al terug naar Nederland gaat! We zullen je missen.

Dit weekend blijven we lekker thuis (of op de compound), maar we gaan wel misschien eens een bezoekje brengen aan een zwembad hier dichtbij.
En volgend weekend volgt misschien een volgende uitstap. Maar die moeten we nog plannen en bekijken of we tijd voldoende hebben om een weekendje niets te doen.

Hopelijk is het al wat warmer in België en anders breng ik in april zeker het zonnetje mee naar huis.
Vele groetjes
Jessie


Het vorige berichtje had ik al op de laptop van de school ingetypt op woensdag. Dat is voor mij gemakkelijker, want dan kan ik het op de compound gewoon van mijn usb halen en kopiëren in mijn weblog.
Zoals je merkt is het redelijk positief, maar helaas is er vandaag negatief nieuws. Ik voelde me al van dinsdag niet 100% zoals ik me anders voel en nu (vrijdag) was het toch echt tijd om eens een check-up te laten doen. De dokter in het ziekenhuis zei me dat ik waarschijnlijk iets verkeerd had gegeten en daarmee last had van mijn maag. Ik moest een staaltje van mijn stoelgang afgeven (wat me niet lukte J). Ik wou toch zeker zijn dat het niets anders was en daarom vroeg ik haar of het mogelijk was om een bloedtest te doen (dit lukte wel). Je moet hier in het ziekenhuis namelijk eerst naar een dokter en daarna naar het labo om bloed te laten afnemen of andere dingen te laten doen. Om dan vervolgens (terug een uur wachten) naar de dokter te gaan voor je uitslag.
De bloedtest gaf niet zo’n goed nieuws aan: ik heb malaria. Langs een kant ben ik wel blij dat ik de bloedtest heb gedaan, stel je voor dat ik nu niet wist dat ik malaria heb. Hoelang had ik er nog mee in mijn bloed gelopen. Ik heb goede medicatie gekregen, die ik 3 dagen moet innemen. Nadien ga ik voor alle zekerheid terug om mijn bloed te laten onderzoeken. Ik hou jullie op de hoogte! Maar geen nood, bij ons klinkt deze ziekte echt veel erger dan het is. Hier weten ze perfect wat ze moeten doen en welke medicatie ze moeten geven. De behandeling is voor ons niet duur, maar voor sommige mensen hier is het dat wel. Volgens mij is het omdat hier zoveel mensen sterven aan malaria dat het bij ons erger lijkt dan het is.

Vele lieve groetjes
Jessie