Geen paniek

Hey

Ik wil eerst en vooral even uitleggen waarom ik naar het ziekenhuis moest vorige week vrijdag. Ik heb van het thuisfront nogal wat paniekerige telefoontjes gekregen en ik wil toch wel zeggen dat er geen reden is tot paniek.
Als je in België ziek bent, ga je in eerste instantie naar de huisdokter. Pas als het echt ernstig is, zullen we naar een ziekenhuis gaan.
In Ghana heb je geen huisdokters. De dokters werken hier in het ziekenhuis. Dus als je ziek bent, ben je verplicht om naar het ziekenhuis te gaan.
Ik ben helemaal niet in het ziekenhuis moeten blijven. Ik ben ’s morgens rond 6 uur vertrokken en ik heb er heel lang moeten wachten.
Eerst moet je een kaart aanvragen en dan je beurt afwachten bij de dokter. Nadien moet je naar het laboratorium om bloed te laten trekken of andere onderzoeken te laten doen. En daarna moet je terug naar de dokter die dan de uitslag van de testen meedeelt.
Je spendeert bijna een dag in het ziekenhuis, omdat je overal zolang moet wachten, maar verblijven moet je er ook enkel als het echt erg is.

Waarschijnlijk omdat ik al van vooraf pillen nam tegen malaria heb ik niet veel neveneffecten gehad en ben ik ook niet heel erg ziek geweest.
Ik ben daar heel blij om, want ik heb bijna niets moeten missen.
Ik heb 3 dagen pillen moeten nemen. Ze kennen de ziekte hier heel goed, dus ze weten wat ze doen en waarschijnlijk kunnen ze de ziekte veel sneller genezen dan dat ze dat bij ons zouden doen.
Zoals ik al zei: hier is dat helemaal niet zo’n erge ziekte. Bij ons wordt er allemaal veel meer van gemaakt dan het is.
Je kunt een tijd ziek zijn van malaria. Je doorstaat dan een soort zware griep.
Gelukkig ben ik daarvan gespaard gebleven.

En dan ook ander nieuws, want er zijn veel leukere dingen om over te praten dan over ziek zijn.
Deze week zijn Joke en ik volop in de bibliotheek beginnen werken. De kinderen moesten elke dag oefenen op het marcheren voor 6 maart. Dan is het feestdag in Ghana (dag van de onafhankelijkheid) en moeten de leerlingen marcheren in de stad.
Omdat we toch geen les konden geven op woensdag, zijn we dan de bibliotheek beginnen kuisen. We hebben er bijna een hele dag in gewerkt, maar het resultaat was er dan ook naar. Alle kasten en boeken hebben we één voor één afgekuist.
Je kon het lokaal bijna niet meer herkennen.
Donderdag hebben we dan de boeken gerangschikt en op de boekenrekken hebben we papiertjes gekleefd met alles wat erin te vinden is.
We zijn ook begonnen aan de inventaris. Nu alleen nog alles uitleggen aan de leerkrachten en onze meubeltjes plaatsen en de bibliotheek is klaar voor gebruik.

Vrijdag hebben we een hele dag gewerkt aan onze Belgische week. In het begin zaten we een beetje met de handen in ons haar. Als je in België vertrekt, zie je zoveel mogelijkheden voor je. Maar als je dan hier komt, zijn er al heel wat dingen die je sowieso niet kan doen. Bij ons kan je de leerlingen bijvoorbeeld eens iets laten opzoeken op internet of in boeken, maar die heb je hier gewoon niet. Of onvoldoende. Internetaansluiting is er ook niet in de school.
Maar na een dag hard werken zijn we best blij met het resultaat. Natuurlijk staan er nog veel vraagtekens en weten we niet wat de leerlingen ervan zullen maken. Maar dat is dan ook een beetje de bedoeling van een project. Wij als leerkracht kunnen sturen, maar uiteindelijk moeten de ideeën voor de uitwerking van de leerlingen komen. Hopelijk wordt het iets leuk! We kijken er enorm naar uit.

Meer nieuws volgt volgend weekend.
Groetjes
Jessie